(Şiirleri İngilizce dil seçeneğini seçerek okumalı, aksi hâlde çeviri bozuk çıkıyor.) Tasavvuf, yolun başında sufinin cansız olmasıdır (ölünün kendini gassala teslim etmesi gibi müridin kendini mürşidine teslim etmesi); nihayette ise gönül tahtında sultan olmasıdır, derler./ Tarikatte tasavvuf, sureti mahvdan (benliğinden geçmekten) ibarettir. Hakikatte tasavvuf, sır sarayında misafir olmaktır, derler./ Tasavvuf, bu su ve toprak elbisesinden (sudan ve topraktan yaratılan beden kalıbından) soyunmak ve Yezdan olan Allah’ın nuruyla nurlanıp saf bir cisim/beden hâline gelmeye derler./ Tasavvuf, parıltıyı (gönüldeki nuru/ışığı/kandili), mutlak nurlardan uyarmaya (uyandırmaya) ve aşk ateşiyle yanmaya derler./ Tasavvufta şartlar, varlık mektubunu dürerek (varlıktan, benlikten geçerek), şeriat ve iman ehli olamaya derler./ Tasavvuf, hikmet sahibi Allah’ın âdetullahını/kanunlarını bilmek ve bütün dertlilere derman olmaya derler./ Tasavvuf, ten tılsımını isim (Allah’ın güzel isimleri, Esmâü’l-Hüsnâ) anahtarıyla açmak ve bu imareti (bu bedeni) tamamen viran etmeye (riyazete girip nefsi terbiye etmeye) derler./ Tasavvuf, sufinin sözü hâle çevirmesidir (sözde kalmayıp o söylediği şeyi hâline de yansıtması). Sufi böyle olduğunda, her ne söz söylese hayat suyu gibi can verir herkese, derler./ Tasavvuf, tabir ve tevil ilmini (rüya ve yorumunu) bilmeye ve can evinde bulunan Sübhan olan Allah’ın sırrıyla sırlanmaya derler./ Tasavvuf, Allah’ın azametini, yüceliğinin karşısında mest olup şaşa kalmak ve Hak Teala’nın sırlarına mazhar oldukça hayran olmaya derler./ Tasavvuf, kalbinden Allah’tan gayrıyı çıkararak “Müminin kalbi Rahman’ın arşıdır.” (hadis-i şerifinin sırrına mazhar) olmaya derler./ Tasavvuf her nefeste doğuya ve batıya erişebilmeye ve herkesi kollayıp gözetebilmeye derler./ Tasavvuf, dünyadaki tüm zerrelerde (en ufak şeyde bile) Hakk’ı görebilmek ve varlığa gün gibi görünebilmeye (tüm varlığa ışık saçabilmeye) derler./ Tasavvuf, yetmiş iki milletin dilini anlamak ve akıl âlemine Süleyman olmaktır (sultan olup idare edebilmektir) derler./ Tasavvuf, urvetü'l-vüskâ yükünü can ile çekebilmeye (Tutunulacak en sağlam kulba, Allah’ın ipine sımsıkı sarılmak) ve bağışlanma ayetlerine mazhar olabilmeye derler./ Tasavvuf, ism-i azamın (en yüce ismin) sırrına erip bütün varlığa tasarrufta bulunabilmektir ve Kur’an hükümlerini cem eden (tatbik eden) olmaya derler./ Tasavvuf, tamamen Hakk’ı talep ederek O’na kavuşmak ve sevgiliye kavuşma zevkiyle şenlenmektir derler./ Tasavvuf, her bakışta Hakk’ın zatına bakmak (nazar etttiği, baktığı her şeyde O’nu müşahede edebilmek) ve sufiye her zorun kolay olmasıdır./ Tasavvuf, sufinin Hakk’ın ilmine sinesini mahzen etmesi (saklaması) ve sufi bir damla iken umman (okyanus) olmasıdır derler./ Tasavvuf, “lâ” (yok) ateşiyle (yani kelime-i tevhiddeki “lâ ilâhe” ilah yokturla) vücudunu bütünüyle yakmak ve “illâ” (ancak O) nuruyla (yani kelime-i tevhiddeki “illallah” ancak Allah vardırla) insan olmaya derler./ Tasavvuf on sekiz bin âleme dopdolu olmaktır ve dokuz felek emrine ferman olmaktır(?)./Tasavvuf, “De ki: Allah kâfidir, yeter!” (Ankebut, 29/52) ile halkı davet etmek ve “İrciî!” dön (“Rabbine dön” Fecr, 89/28) lafzıyla mest olmaktır./ Tasavvuf, günde bin kere ölüp tekrar dirilmek ve herkesin cismine can olmaya derler./ Tasavvuf, insanın zatının Hakk’ın zatında fâni olması ve (miraç hadisesindeki) “hatta daha yakın”dakine yakınlıkta gizlenmeye derler./ Tasavvuf, sufinin her bir kılında bir göz olmak ve (Peygamberimiz (s.a.s.) zamanındaki) suffe ehli gibi ölçülü olmaya derler./ Tasavvuf, canını canana verip hür olmak ve cananın canına (cananına/sevgiliye) kavuşmaktır./ Tasavvuf, hakikatte Hakk’a kul olmak ve Hz. Ahmed’in (s.a.s.) şeriatını gönülden rehber etmeye derler, ey İbrahim! (NOT: YANLIŞA SEBEBİYET VERMEMEK ADINA DETAYA/ŞERHE ÇOKÇA GİRMEDEN, KELİME ANLAMLARINDAN YOLA ÇIKARAK BİR ANLAM VERMEYE ÇALIŞTIK. YANLIŞ ANLAŞILAN KISIMLAR VARSA DÜZELTİLEBİLİR)