Hakkın Huzurunda (II)

-Muhammed İkbal-

Manzum Tercüme: Ahmet Metin Şahin

Kayıtsız gönlümüz, dertler içinde;
Nasip, azar veya lütfun deminde?
Ve şeytan olsa da incinmem asla,
Günahkârım, sevabın ben izinde!

Esirgerken gülün meylik sefayı;
Ki sağ elden de tuttun bînevâyı;
Eğer sevmek usulün buysa gelsin,
Atıp kır Kâbe’de camı mınayı!

Esiri kalp, hayal kurmuş duranlar;
Ve derttirler o derman almayanlar!
Neden hep secde bizden istedin sen?
Virandan vergi almaz şah olanlar!

Konaksız bir yolun seyyahıyım ben!
Tohumlar ekmişim mahsul dilerken.
Gamından korkumuz olmaz velâkin
Senâsız verme gam gönlüm için sen!

Şarabımdan da dar idrake verme;
Şarabım pişkin elbet hâma verme!
Neyistandan uzak kalsın kıvılcım;
Havas içsin, sakın avama verme!

Senin yok, keşmekeşlerden talep yok;
Senin dert yok, elem yok, ıstırap yok!
Ve döndüm lâmekândan kaçtım elbet,(*)
Gecendir, hem figan dersen ki hep yok!

Kıyamet salmışım, ver sen cihanda
Şekil ver sen, cihana, asumana!
Bizim kil, taze bir Âdem yarat sen;
Ve öldür kim koşar hep kâr, ziyanda!

Güneş varken cihan olmuş karanlık,
Sevap varken hata dolmuş, bak artık.
Ve bilmem ner’ye dek viran evinde,
Su-renk, kanlar süsün olmuş ahenk yok!

Kölenden razı ol bitsin bu istek,
Yolundan çıkmazım, elbet yolum tek;
Velâkin kanmaza sen söyle dersen;
Arap attır, eşek dersen demem pek!