(1) Kâbe: Beytullah, Allah’ın evi. Lebbeyk: Hac ve umre için ihrama girenlerin lebbeyk diye başlayan zikir cümlesiyle telbiye getirmesi. “Lebbeyk” Cenab-ı Hakk’a hitaben söylenen emrine amadeyim, buyur ya Rabbi, maksadım sensin, kulluğum sanadır anlamında başlayan cümlenin ilk kelimesidir. (2) İhram: Hac veya umre yapanlara bazı helal şeylerin yasak olması anlamında bir fıkıh terimidir. Bu süreçte Müslüman erkeklerin kıyafet yerine büründüğü beyaz, dikişsiz peştamal veya havluya da ihram veya ihramlık denilmiştir. Müslüman kadınların ihramlığı ise gündelik dış tesettüründen ibarettir. (3) Tavaf: Hac ve umre ibadetlerimizi yaparken Kâbe sol tarafımızda kalacak şekilde Hacerü’l-Esved hizasından başlayarak yedi defa dönmek. (4) Ravza: Bahçe, cennet anlamındadır. Peygamberimiz Hz. Muhammed’in (s.a.s.) kabrinin bulunduğu yer de cennetten bir bahçe olduğu için ravzadır. Buraya “Ravza-i Mutahhara”, “Ravza-i Nebi” denilir. (5) Telbiye: Hac ve umre için ihrama girenlerin lebbeyk diye başlayan zikir cümlesiyle telbiye getirmesi. “Lebbey, Allhümme lebbeyk, lebbeyke lâ şerîke leke lebbeyk, inne’l-hamde ve’n-ni‘mete leke ve’l-mülk, lâ şerîke lek.” (6) Sa‘y: Hac ve umre ibadetlerimizi yaparken Safa ile Merve Tepeleri arasında yedi defa gidip gelmek. (7) Cebelü’r-rahme: Rahmet Dağı, Arafat Tepesi. (8) Müzdelife: Hacda Arafat vakfesinden sonra ikinci vakfenin yapıldığı yer. (9) Mina: Şeytan taşlama, kurban kesme, bayram günlerinde konaklama gibi çeşitli hac menasikinin yapıldığı, Mekke ile Müzdelife arasında bir yerdir. (10) Bezm-i elest: Elest meclisi. Allah Teala’nın ezelde ruhları yarattıktan sonra “Elestü bi-rabbiküm?” (Ben sizin Rabbiniz değil miyim?) diye hitap ettiği, ruhların da “Belâ” (Evet) diye Allah’ı tasdik ettikleri meclis. Bakınız: “Hani Rabbin (ezelde) âdemoğullarının sulplerinden zürriyetlerini almış, onları kendilerine karşı şahit tutarak ‘Ben sizin Rabbiniz değil miyim?’ demişti. Onlar da, ‘Evet, şahit olduk (ki Rabbimizsin).’ demişlerdi. Böyle yapmamız kıyamet günü, ‘Biz bundan habersizdik.’ dememeniz içindir.” (Araf, 7/172) (11) Halîlü’r-Rahmân: Rahman’ın (Allah’ın) dostu anlamında Hz. İbrahim’in (a.s.) lakabıdır. (12) Mezat olmak, mezata çıkarmak, yani bir şeyin açık artırma yoluyla satışa çıkarılması. Tellal: Duyurulması gereken bir haberi herkesin duyacağı şekilde anons eden kimseler. (13) Kirâmen kâtibîn: Bizlerin söz ve fillerimizi kaydeden yazıcı melekler. (14) Tekbir: Allah’ın yüceliğini belirtmek için sözlenen “Allahu Ekber!” cümlesi. Telbiye: “Lebbey, Allahümme lebbeyk…” (15) Âgâh olmak: Vâkıf olmak, uyanık olmak, haberdar olmak. (16) Aşkî: Muzaffer Ozak Hazretleri’nin mahlasıdır.