Gel Gönül Dost İllerine Gidelim
-Aziz Mahmud Hüdâyî-
Yâr ile ettiğin ahdi unutma(1)
Gel gönül, dost illerine gidelim
Sakın bu vîrân yerde vatan tutma
Gel gönül, dost illerine gidelim
Kudretimiz yettiğince eşelim
Pervâz urup yüce beller aşalım
Senin ile dost iline düşelim
Gel gönül, dost illerine gidelim
Cânân ilin varıp görmek dilersen
Hayat iklimine ermek dilersen
Solmaz gülşen gülü dermek dilersen
Gel gönül, dost illerine gidelim
Dost’tan yana kanat büküp uçalım
Ak u karaya bakmayıp geçelim
Hızır gibi âb-ı hayât içelim
Gel gönül, dost illerine gidelim
Hakk’tan Hüdâî’ye ihsân olurdu
Her veçh ile yollar âsân olurdu
Onulmaz derdine derman olurdu
Gel gönül, dost illerine gidelim
Şiir Notları:
(1) “Hani Rabbin (ezelde) Âdemoğullarının sulplerinden zürriyetlerini almış, onları kendilerine karşı şahit tutarak ‘Ben sizin Rabbiniz değil miyim?’ demişti. Onlar da ‘Evet, şahit olduk (ki Rabbimizsin).’ demişlerdi. Böyle yapmamız kıyamet günü, ‘Biz bundan habersizdik.’ dememeniz içindir.” (Araf, 7/172)