Ey müezzin, gel cenazemin salasını ver. Öldüğümden sevgiliyi haberdar eyle ki ruhum şad olsun. (Ey Sevgili!) köyünde, mahallende taşlarla inciterek vurmuştun bana. Böyle yaparak gönlümü incittin, (bari) kabrimi şenlendir. Yoluma toprak oldu (toprağa sırlandı, vefat etti) bu biçare diye adımı gel mezarımın taşına yazdır da bir iyi ad bırak. Ayrılığından can verdim o servi boylu sevgilinin. Tabutum (o servi, şimşad boylu sevgili gibi) ya serviden ya şimşir ağacından olsun, iyi yapın. Bedenin inlese tabutta acayibinize gitmesin. Tahtaya bağlansa inler ve feryat eder(?). Köyünün gül bahçesine şayet azıcık (bir damla yaş) düşse, ey saba rüzgârı Allah için lütfet, toprağımı (o bir damlayla harmanla), perişan eyle(?). Ömrüm! Lütfet, unutma Aşkî’nin bu şiirini. Zaman zaman hatırına getir, bu şiirimle beni yâd et.